سخن مردم: حبیب قاسمی | سیزدهم شهریور ماه سالروز رحلت مادر مهربان و دلسوزمان می باشد.
یک سال از دوریت گذشت و ما در غم فراقت اشک ریختیم و همیشه و در همه جا با یادت بوده و خواهیم بود. بزرگی مهربانیت با هیچ چیز قابل مقایسه نیست.
تو کوه استوار صبر و بردباری و مهربانی بودی. جای خالی تو را در خانه به خوبی احساس می کنیم و هر لحظه داغداریم.مادر عزیز و مهربانم چگونه می توانم تو را توصیف نمایم.
هر چه بگویم برای بزرگیت کم است و تو بزرگ تر از آنی. در خانه داری و نظم و سادگی و تقوا و خداشناسی برای همه اعضای خانواده الگو بودی. تو مظهر رافت و عطوفت بودی. و از کلامت مهر می بارید.
خنده های زیبای مادرانه ات را می ستایم و به یادش چشمانم به باریدن مشغول می شوند. ای مادر عزیز تو خادم خوبی برای مجالس عزاداری امام حسین (ع) بودی و در طول عمر پربرکت خود این مهم را به خوبی انجام دادی از پخت غذا تا رسیدگی به مجالس روضه خوانی که بیش از نیم قرن در منزلمان برقرار بود و سال قبل هم به خوبی در مجالس عزاداری حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) شرکت نمودی.
و در روز دهم محرم روز عاشورای حسینی بیمار شدی و به بیمارستان منتقل شدی و پس از چهل روز تحمل بیماری در اربعین حسینی آسمانی شدی و غم دوریت ما را عزادار نمود.
و اکنون یک سال است عزا داریم و تنها آرامشی که از آن بهره می برم زندگی نامه توست که خداوند کمک نمود تحت عنوان ((دست بوس توام مادر)) را به رشته تحریر در آوردم تا هر لحظه بتوانم به مهربانی ها و بزرگیت همراه با تصاویر زیبایت بیندیشم و لحظاتی را با تو باشم.
از خداوند بزرگ بهشت برین را برایت آرزومندم. امیدوارم بخششت شامل حالمان شود و یاریگر مان باشد.
سلامتي تمام مادران و شادی روح مادران آسماني و مادر عزيزم صلوات
